Dit is misschien wel het lastigste voor mensen wie om je geven. Ze weten niet hoe ze ermee om moeten gaan, het is ook echt heel lastig. Je wilt toch niet dat iemand om wie je geeft depressief is? Ik wil dat niet. Maar zo voelen hun zich ook. Niemand wil dat je je zo voelt. 

Om iemand te helpen moet je het eerst even accepteren. Natuurlijk moet diegene ervan af, maar je moet het accepteren dat ze zichzelf haat. Dit is het lastigste, ik weet het. Pas dan kun je iemand helpen, als je diegene accepteerd om hoe die is. Je kunt niet zeggen dat je het niet goed vind dat zij/hij zichzelf haat en zichzelf pijn doet. Daardoor gaan ze zich nog schuldiger voelen.

Probeer niet op te geven om iemand te helpen, maar blijf steun geven. En laat het diegene weten dat je ze steun geeft. Laat haar/hem zien dat je echt om diegene geeft. Natuurlijk is het begrijpelijk dat je het wel een keer zat wordt. Maar dan is het lastigste om door te blijven gaan in de hulp. 

Soms helpen woorden niet of weet je niet meer wat je moet zeggen. Dan is het best slim om diegene gewoon een knuffel te geven (hug). Veel mensen met depressie geeft dat het gevoel dat ze er niet alleen voor staan. Mij ook, het geeft me een geweldig gevoel. 

Voor je hulp geeft moet je eerst goed nadenken. Ook moet diegene de hulp ook eerst accepteren. Want diegene moet wel luisteren naar wat er gezegt wordt, diegene moet soms acties ondernemen. Ook moet je eerst aan anderen dingen denken voordat je er aan begint. Wil je een keer een actie ondernemen met diegene, zorg dan eerst even voor anderen dingen. Huiswerk of andere vriendinnen. Denk eerst even ergens anders aan. Want eerst jezelf in orde hebben. 

Maar nu het lastigste nog om te helpen is toch wel helpen. Je kunt hierdoor aardig vastzitten. Wat voor acties moet je dan toch ondernemen? Het is voor iedereen verschillend, en voor sommige helpt het en voor sommigen totaal niet. Als het niet werkt moet je niet denken dat je een waardeloze helper bent, het werkt gewoon niet voor diegene. Probeer dan iets anders. 

Ik heb dus een paar vriendinnen, die weten dat ik depressief ben. Ik weet dat ze ermee zitten en dat snap ik goed. Ze proberen me te helpen en er is verbetering! Maar ik moet zelf de stap zetten. Ik moet zelf mijn gedachten omzetten en dat gaat nog niet. Het komt, maar nu gaat het nog niet.