Ik ben 15 jaar oud en ik zit in de vierde klas. Heel erg druk met school, vooral omdat ik in examenjaar zit. En ik ben depressief, al bijna twee jaar en mijn ouders hebben geen idee.

Ik kan het niet zo goed vinden met mijn ouders, er is veel ruzie in huis tussen mij en mijn moeder of mijn moeder en broer. Ik wens bijna elke dag dat het hier anders was omdat ik bang ben. Bang dat ze me weer gaan slaan. Ik probeer de goede dochter te zijn, ik stofzuig als ze het vragen, ik doe andere klusjes in huis maar nooit is het goed genoeg. Ik wou dat ze zagen hoe ik echt was, maar ik durf me zo niet te gedragen. Ik ben een heel ander persoon bij hun. 

Ik ben ooit een hele goede vriendin verloren en daardoor begon alle angst eigenlijk. Ik ben heel erg onzeker geworden en ik heb het gevoel dat ik nooit goed genoeg zal zijn. Overal waar ik ben zijn mensen die me neerhalen en ik kan er gewoon niet meer tegen. Ik begon vorig jaar voor het eerst met snijden op mijn schouder en dat voelde eigenlijk wel goed. Daarna had ik het een halfjaar niet meer gedaan, omdat ik een nieuwe vriendin had gevonden, maar na een tijdje bezon ze mij te dissen en te neerhalen. Ik begon weer met snijden op mijn schouder en buik. Ik ben op dit moment nog steeds vriendinnen met haar en ik heb nieuwe vriendinnen. Die nieuwe vriendinnen geven me een beter gevoel. Hun weten het ook van mijn depressie en ze proberen me te helpen.